«Μάχου ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος»

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός, Δάσκαλος Κιλκίς

A! αἱ ἐκλογαί, αὐτή εἶναι ἡ μόνη ἐπί ἑβδομήκοντα ἔτη ἀσχολία μας, ἀφ’ ὅτου ἠλευθερώθημεν, ἀφ’ ὅτου δηλαδή μεταλλάξαμεν τυράννους, τούς ὁποίους διά τῶν ἐκλογῶν φανταζόμεθα ὅτι ἀντικαθιστῶμεν τάχα συχνότερον»

(Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης)

Τό νεοελληνικό κράτος τό ἐλευθέρωσαν οἱ Ἕλληνες, ἀλλά τό «ἔστησαν» οἱ Βαυαροί καί τό κυβερνοῦν 10-15 οἰκογένειες, δυνάστες- δυναστεῖες πολιτικῶν. Τό κράτος αὐτό, ἀντί νά ἀναδείξει τίς ἀρετές τοῦ λαοῦ, τήν ἀντοχή, τήν καρτερία, τό πνεῦμα θυσίας καί αὐταπάρνησης, πού τό κράτησαν ὄρθιο στά χρόνια της πολυαίωνης σκλαβιᾶς, «φρόντισε» νά ἐκλύσει τίς χειρότερες ροπές του καί νά ὑποσκάψει τόν ἐσώτερο χαρακτήρα του, τό φιλότιμό του.

Ἀπό τήν πρώτη ἡμέρα τοῦ ἐλευθέρου βίου του, οἱ δαίμονες τῆς πατρίδας, οἱ πολιτικοί του, κατακερμάτισαν τόν λαό σέ κομματικά σουλτανάτα. «Οἱ πολιτικοί μας καί οἱ ξένοι τρώγονταν καί καθένας κοίταζε νά περισκύση ἡ δική του φατρία. Ἄλλος τό ἤθελε Ἀγγλικόν, ἄλλος Ρούσικον, ἄλλος Γαλλικόν…τήραγαν νά πάρουν κάνα λεπτό, ὅτι εἰς τήν Ἑλλάδα ηὔραν ἁλώνι ν’ ἁλωνίσουν».(Μακρυγιάννης).Τό κράτος αὐτό τό ἀνέστησε τό αἷμα τοῦ λαοῦ του, μέ τούς πολέμους τοῦ ’12-’13, γιά νά ἔρθουν μετά οἱ ἄπληστες κομματικές συμμορίες, νά τό βυθίσουν στό Διχασμό καί νά....

 τό ὁδηγήσουν στό μικρασιατικό σφαγεῖο. Τό κράτος αὐτό εἶδε τόν ἀνθό του νά πολεμᾶ μέ ἡρωισμό, στά βουνά τῆς Ἠπείρου καί τῆς Μακεδονίας, αὐτοκρατορίες ὁλάκερες, γιά νά βρεθεῖ μετά ἀπό ἔξι χρόνια ἐμφυλίου αἱματοκυλίσματος, ντροπιασμένο, ἐρειπωμένο «παλιοψάθα τῶν ἐθνῶν». Γιατί; Γιά τό ποιά «φατρία θά περισκύση».

«Ά, ναί, πόσες ἀνόητες μάχες, ἡρωισμοί/ θυσίες καί ἧττες κι ἄλλες μάχες, γιά πράγματα πού κιόλας ἦταν ἀπό ἄλλους ἀποφασισμένα», θρηνεῖ ὁ Ρίτσος στήν «Ἑλένη». Τό κράτος αὐτό ἐδίωξε τά καλύτερα παιδιά του στά ξένα καί στοίβαξε τά ὑπόλοιπα σέ τρισάθλιες τερατουπόλεις, μεταβάλλοντας τά σέ κομματικά ὑποζύγια τυχοδιωκτῶν καί ἀπατεώνων. Τό κράτος αὐτό μέ ἐκφυλιστική ἀπάθεια καί δειλία ἀνέχτηκε ἕνα σφύζον καί θαυμαστό κομμάτι τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τήν Κύπρο, νά δολοφονεῖται, νά ποδοπατεῖται καί νά δηώνεται ἀπό τίς ὀρδές τοῦ Ἀττίλα. Τό κράτος αὐτό, ἀντί νά συνέλθει ἀπό τήν καταστροφή, ἐπανέφερε τούς ἴδιους «ἐθνοσωτῆρες» καί τά ἐκγονά τους γιά νά συνεχίσουν ἀπτόητοι τό ψεύτισμα τῶν ψυχῶν καί τήν διάλυση τῆς πατρίδας. Καί βαπτίζει, τούς διαγουμιστές τῆς ἑλληνικῆς νήσου, φίλους καί τούς στηρίζει ἀναίσχυντα στήν ἐπέλασή τους πρός τήν Δύση. Τό κράτος αὐτό ἀνέχθηκε μία δράκα σλαβοτουρκόγυφτων νά μαγαρίζει τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας καί νά τούς ἐκλιπαρεῖ ψοφοδεῶς γιά συνεννόηση καί διακανονισμό.

Τό κράτος αὐτό ἐπέτρεψε σέ μία ὀλιγομελῆ, ἄνομη ὁμάδα καλαναρχῶν, νά μετατρέψει τή διασκέδαση καί τήν ἐνημέρωσή του, σέ διδασκαλεῖο ἠθικῆς παραλυσίας καί διαφθορᾶς. Τή παιδεία, τά σχολειά σέ μάνδρες ἀναξιοκρατίας, ἀφιλοπατρίας καί ἀπιστίας, μπουκώνοντας τά παιδιά μέ ἄχρηστες γνώσεις καί γεμίζοντας τά «μέ μία ἀρρωστιάρικη ἀνησυχία, γιά τό πῶς θά βγάλουν τό ψωμί τούς μονάχα». Τό κράτος αὐτό καταμόλυνε ἀκόμα καί τήν Δικαιοσύνη «πράγμα πολλῶν χρυσίων τιμιώτερον» κατά τόν Πλάτωνα. Οἱ ἀνεπάγγελτοι, ἐπαγγελματίες πολιτικοί, ὅταν κρίνοντα γιά ἀτασθαλίες, παράγοντες τοῦ ἀντίπαλου κόμματος, ἐκθειάζουν τήν ἀνεξαρτησία τῆς Δικαιοσύνης. Ὅταν λογοδοτοῦν οἱ ἴδιοι, προπηλακίζουν τή Δικαιοσύνη καί διαπομπεύουν τούς λειτουργούς της ἐκτοξεύοντας ὕβρεις καί ὀνειδισμούς. Τό κράτος αὐτό κομματικοποίησε τίς «ἔνστολες» δυνάμεις τοῦ τόπου, διαβρώνοντας τήν ἐπαγγελματική τους συνείδηση. Τά νέα ἰδεώδη τῶν στρατιωτικῶν εἶναι οἱ γρήγορες προαγωγές καί οἱ διοικήσεις. Τό κράτος αὐτό ἐμπορευματοποίησε τόν ἔξοχο πολιτισμό μας. Ἡ ἑλληνική μουσική παράδοση ψυχομαχεῖ. Τήν περιφρονοῦν οἱ ἑλληνόπαιδες, τήν μυκτηρίζουν ὑποτονθορίζοντας (=μουρμουρίζοντας) τίς «μουσικές δημιουργίες» τῶν διαφημιστῶν. Κατάντησε τήν νεολαία νευρόσπαστο, λικνιζόμενη στούς ρυθμούς τοῦ κάθε μασκαρά, πού ὑποδύεται τόν καλλιτέχνη. Τό ἀνίκανο κομματικό κράτος διέφθειρε τήν γλώσσα μᾶς «ἐργαλεῖο μαγείας καί φορέα ἠθικῶν ἀξιῶν» (Ἐλύτης). Ἀπό τόν 19ο αἰώνα ἀκόμη ὁ συγγραφέας Χουρμούζης διεκτραγωδεῖ καί γράφει γιά τά ἐκτρώματα τῆς γλωσσικῆς ξενομανίας τῶν Ἑλλήνων: «Συμπεριφορά γελοιωδεστάτη…ξιπασμένων ὀψιπλούτων ἀηδεστάτη ἐπίδειξις! Πτωχοαλαζονεία ἀξία οἴκτου, γλώσσα παρδαλή!».

Τό κομματικό αὐτό κράτος νοικιάζει μισθοφόρους «ψευτοδιανοούμενους», γιά εὐνουχισμό τῆς κοινωνίας καί ἅλωση τῶν ψυχῶν. «Γνωρίζω μερικούς ὅπου σχεδόν ἐντρέπονται νά λέγωσιν ὅτι εἶναι Ἕλληνες!» ἔγραφε ὁ Ἀνώνυμός της «Ἑλληνικῆς Νομαρχίας».

Τό ἀνίσχυρο καί καχεκτικό αὐτό κράτος τῆς «βαλκανικῆς ἐπαρχιωτίλας», τό ἔσυραν κάποιες ἀδηφάγες συντεχνίες στήν ὀργάνωση τῶν κατ’ ὄνομα Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων, ροκανίζοντας δισεκατομμύρια, πού θά μποροῦσαν νά διοχετευτοῦν σέ κοινωφελῆ καί ἐθνωφελῆ ἔργα.

Τό κράτος αὐτό φέουδο τῆς ἀσημαντοκρατίας, τῆς οἰκογενειοκρατίας  καί τῆς κομματολησταρχίας καταδιώκει τά καλύτερα παιδιά τοῦ στέλνοντας τά δουλοπάροικους στίς Φραγκογερμανίες καί στίς Αὐστραλίες.

Βυθίζει τούς γονεῖς στόν καημό τῆς ξενιτιᾶς, στερώντας ἀπό τό λαό πλοῦτο ἀειφόρο καί περιουσία ἀνεκτίμητη. Γιατί; Γιά νά σώσουν τό παλιοτόμαρό τους οἱ νεκροσιτοι, οἱ ἐρεβομανεῖς, οἱ καντιποτένιοι πού κοπροκρατοῦν τό μέλλον μας. «Δυστυχισμένη Ἑλλάς! δυστυχισμένοι Ἕλληνες! Ἀναθεματισμένοι Κυβερνῆτες». Θρηνεῖ καί ὀδύρεται ὁ ἀθάνατος Μακρυγιάννης, ἔβλεπε ὁ γερό-στρατηγός τίς προκοπές τῶν «μακιαβέληδων» τῆς πολιτικῆς.

 Ἡ πατρίδα στήν κόψη τοῦ ξυραφιοῦ, μέ τά θεριά γύρω της νά ἀλυχτοῦν καί αὐτοί τρώγονται σάν τά σκυλιά. Μήν χάσουμε τήν εὐρωπαϊκή μας πορεία, πιό βαθιά στοῦ κακοῦ τήν σκάλα. «Ἡ βλακεία, ἡ ἐγωπάθεια, ἡ μωρία καί ἡ γενική ἀναπηρία τῆς ἡγετικῆς τάξης στή σημερινή Ἑλλάδα σέ φέρνει στήν ἀνάγκη νά ξεράσεις…» ἔγραφε στό «πολιτικό ἡμερολόγιό» του ὁ σοφός ποιητής μᾶς Γ. Σεφέρης.

Δέν φεύγουν τά σάβανα πού ἁπλώθηκαν πάνω ἀπό τόν γαλάζιο ὁρίζοντα τῆς πατρίδας μας μέ ἐκλογές. Ὁδεύουμε «ἀργόσυρτα» πρός ἀφανισμό. (Μέ κυβέρνηση τόν ΣΥΡΙΖΑ, ὄτε καί ἄν, ἴσως βιώσουμε τό εὐαγγελικό «…καί ἔσται ἡ ἐσχάτη  πλάνη χείρων της πρώτης». Οὔτε βέβαια θά φερθοῦμε ὡς κύνες ἐπιστρέψαντες ἐπί τό ἴδιον ἐξέραμα. ΠΑΣΟΚ πρωτίστως καί ΝΔ πρέπει νά ἐξαφανιστοῦν. Νά τελειώνουμε μέ τήν πλατωνική «νόσον τῆς πόλεως»). Στό σημεῖο πού εἴμαστε μόνο μία λύση ὑπάρχει: Ἐπανάσταση τοῦ λαοῦ. Ἐφ’ ὅσον οἱ ἀποφάσεις τῶν ἀνίκανων κυβερνητῶν ἀκυρώνουν, στήν οὐσία, τήν ἐπανάσταση τοῦ ’21 καί μᾶς ὑποδουλώνουν στή ἀνθρωποφαγικές συμμορίες τύπου ΔΝΤ, τόν δρόμο μας τόν δείχνουν οἱ ἡρωικοί πρόγονοί μας: ἐπανάσταση, παλλαϊκή ἐξέγερση.

Οἱ λαοί τῆς Εὐρώπης «προσηλώνοντες τούς ὀφθαλμούς τούς εἰς ἐμᾶς, ἀποροῦν διά τήν ἀκινησίαν μας». «…ἡ Πατρίς γυμνή δεικνύει τάς πληγᾶς της καί μέ διακεκομμένην φωνήν ἐπικαλεῖται τήν βοήθεια τῶν τέκνων της… Ἄν λοιπόν ἀπό ἀξιόμεμπτον ἀβελτηρίαν ἀδιαφορήσωμεν, ὁ τύραννος γενόμενος ἀγριώτερος, θέλει πολλαπλασιάση τά δεινά μας καί θέλομεν καταντήση διά παντός τό δυστυχέστερον πάντων τῶν ἐθνῶν». Ἡ ὥρα ἦλθεν.  Ἡ ἐπαναστατική προκήρυξη –«Μάχου ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος» εἶναι ἕτοιμη. Τήν ἔγραψαν μέ τό αἷμα τούς οἱ ἀθάνατοι ἀγωνιστές τοῦ Εἰκοσιένα…

(Καί, πρός Θεοῦ, δέν μιλάω γιά αἱματοκύλισμα. Ἀπό τό ἔπος τοῦ ’40, εἶναι ἡ πρώτη φορά πού ὁ λαός ὁμονοεῖ, γεγονός πού ἐπιμαρτυρεῖ τήν κρισιμότητα τῶν στιγμῶν)

ακτίνες